Science blogging: just do it

This is going to be my first Dutch blog (indeed, bad start!). I was at a conference on science blogging and as most sites I will refer to are in Dutch, this seems like the most obvious thing to do.

Via Rosanne Hertzberger had ik van dit symposium vernomen . Met haar en iets van inmiddels 30 andere mensen zijn we een tijdje bezig om een soort platform op te richten, geheten Open Kitchen Science. Zie ook mijn eerdere blog hierover. Dit symposium sluit daar erg goed bij aan.

Er zijn al diverse mensen die samengevat hebben wat er besproken werd, dus dat ga ik niet herhalen (zie deze blogs van Marten van der Meulen en Jona Lendering, twee van de organisatoren). Hier een paar highlights (ja sorry, ook dat is geen Nederlands) die er voor mij uitsprongen.

Roy Meijer, communicatie adviseur van de TU Delft (‘mijn’ universiteit waar ik nog steeds de alumniblaadjes van krijg maar die ik bijna nooit lees omdat ik het te ingewikkeld/technisch vind…waarbij ik me dan meteen afvraag wat voor rare ingenieur mij dat dan maakt, maarja) benadrukte het nut van bloggen: ‘ze helpen het maatschappelijk debat’, daarbij Carel Stolker (universiteit Leiden) citerend. Daar draag ik dus aan bij, dacht ik, wat leuk. Stories of Science, het verhaal achter het onderzoek van de TU Delft, lijkt me interessant. Dat lees ik dan graag weer wel in het TU blaadje; het verhaal achter de onderzoeker of het onderzoek.

Grappig was dat Jona Lendering duidelijk een bekende blogger was in dit gezelschap maar ik hem niet kende. Als deze man zo leuk schrijft als hij spreekt, dan ben ik straks ook voor de oudheid gewonnen. Belangrijkste punt voor mij was dat hij stelde dat het publiek niet geïnteresseerd is in vakdisciplines of zeer gespecialiseerd onderzoek, maar meer in een onderwerp.

Suze Zijlstra vertelde over overdemuur, waarin geschiedenis in de context van de actualiteit wordt geduid. Super interessant. Geschiedenis was mijn favoriete vak op de middelbare school, precies om die reden. Ik ga deze blog zeker volgen. Haar hoofd boodschap was dat activisme en wetenschap goed samen gaan. Dat is wel een spannende vind ik, want als ik blogs schrijf vraag ik me soms af of persoonlijke gedachten en objectieve bevindingen niet te veel door elkaar lopen.

Sander Ruys van uitgever Maver gaf tips hoe wetenschap in een boek te gieten is. De blog ziet hij als een speeltuin, waaruit ooit een serieus (en lekker lezend) boek uit kan voorkomen, zonder dat het een ‘te lang artikel’ of een dik vormig visitekaartje wordt. Leuk, ga ik misschien wel doen als ik toe ben aan het presenteren van mijn ‘big idea’. Eerst maar eens promoveren (en boven de stof komen te staan, want anders wordt het ook niks volgens Sander).

Podcasten is ook nog een optie, persoonlijk heb ik er nog nooit naar eentje geluisterd, wat niet wil zeggen dat het niks is, maar ik geloof dat ik daar niet aan toe ben (if ever). Leuke andere invalshoek, dat wel. Ook dit verhaal ging heel erg over hoe wetenschap aan een breder publiek aan de man te brengen. Ik vind dat persoonlijk heel relevant en goed. Open Kitchen Science beoogt echter (ook?) wat anders, namelijk om het onderzoek zelf, de data, de methoden en mislukkingen te delen met ‘peers’. Zie verder http://www.openkitchenscience.nl/ (een website in wording).

Toen stond de ietwat transgender ogende minister van Engelshoven achter het spreekgestoelte. Iedereen herkende hem als journalist Maarten Keulemans, behalve ik, want ik lees NRC. Een mooi opzwepend betoog aan bloggers volgde – speel, doe gek! – en hij stelde het CBV fonds in. Centen Voor Bloggers. Daar ging de discussie die erop volgde ook over: moet er niet geld komen voor bloggers? En zouden wetenschappers er niet tijd van de baas voor moeten krijgen?

Wat mij daarbij opvalt is dat mensen die wel willen bloggen of iets dergelijks, het soms niet doen omdat het niet als onderdeel van hun taak gezien wordt of hun carrière niet vooruit helpt. Dat verbaast mij nogal. Ik zie onderzoekers toch wel als zeer slimme, autonome, eigenzinnige mensen (en ook dat bleek die middag te kloppen). Als je een promotie onderzoek hebt weten af te ronden (mij moet dat nog zien te lukken hoor), dan laat je je toch niet (meer) door zoiets als een taakomschrijving leiden? Gewoon doen, het werd herhaaldelijk geroepen op deze middag. Zeer motiverende middag was het, om precies dat te doen.

 

 

 

 

Laat een reactie achter op Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *